تاثیر باکتریهای سودوموناس فلورسنس و آرژینوزا بر تجزیه علف کش آترازین

استفاده گسترده از علف کش آترازین و به دنبال آن سمیت این علف کش در محیط زیست (خاک و آب) به دلیل تحرک زیاد و نیمه عمر طولانی، توجه پژوهشگران را در زمینه پیدا کردن روش های نوین پالایش این آلاینده آلی به خود معطوف کرده است. یکی از روش های بسیار موثر در حذف آترازین از محیط زیست، روش تجزیه زیستی می باشد. باکتری ها دارای نقش برجسته ای در فرایند تجزیه زیستی می باشند. این ریزجاندارن معمولا آترازین را به عنوان منبع نیتروژن و کربن استفاده می کنند. با توجه به اهمیت آترازین به عنوان یک آلاینده آلی زیست محیطی, آزمایش هایی بصورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل با سه تکرار در دو بخش محیط کشت مایع msm و خاک در شرایط آزمایشگاهی بطور جداگانه انجام شد. فاکتورهای آزمایش اول شامل دو گونه باکتری سودوموناس (آرژینوزا و فلورسنس)، سه غلظت آترازین (100, 200 و 300 میلی گرم بر لیتر) و چهار محیط کشت msm بودند؛ و آزمایش دوم در خاک سترون حاوی غلظت 30 میلی گرم در کیلوگرم آترازین که شامل سه سطح باکتری (سودوموناس فلورسنس، سودوموناس آرژینوزا، ترکیبی از هردو باکتری) به همراه شاهد و سه سطح زمان (صفر، 21 و 45 روز) بود، انجام شد. نتایج بدست آمده از آزمایش اول نشان داد که هر دو گونه باکتری های سودوموناس توانایی تجزیه آترازین را در محیط کشت msm داشتند. همچنین با افزایش غلظت آترازین، درصد تجزیه علف کش به وسیله باکتری ها نیز افزایش یافت. نتایج بدست آمده از تجزیه علف کش آترازین در خاک نشان داد که باکتری ها توانایی تجزیه آترازین را داشتند و بیشتری درصد تجزیه آترازین در 45 روز بود. در این آزمایش در هر دو شرایط آزمایشگاهی، باکتری سودوموناس فلورسنس توانایی بیشتری در تجزیه آترازین نسبت به سودوموناس آرژینوزا داشت.